- Σενιέ
- (Chenier). Επώνυμο δύο Γάλλων ποιητών.
1. Αντρέ (Κωνσταντινούπολη 1762 - Παρίσι 1794). Γιος διπλωμάτη, σπούδασε στη Γαλλία, έπειτα ταξίδεψε στην Ελβετία και στην Ιταλία και έζησε τρία χρόνια στη Μεγάλη Βρετανία ως γραμματέας πρεσβείας. Μετά την επιστροφή του στο Παρίσι (1791) πήρε μέρος στους επαναστατικούς αγώνες με διάφορα πολιτικά κείμενα- η μετριοπάθειά του όμως και η πίστη του στη νομιμότητα του μοναρχικού θεσμού, τον έφεραν σε σύγκρουση με τους Ιακωβίνους· έτσι φυλακίστηκε και έπειτα από τέσσερις μήνες αποκεφαλίστηκε. Σχεδόν όλα τα ποιήματά του δημοσιεύτηκαν μετά τον θάνατό του, εκτός από μερικά φυλλάδια και δύο ποιήματα πολιτικού περιεχομένου: Όρκος του σφαιριστηρίου και Ύμνος στους Ελβετούς του Σατοβιέ. Η έκδοση που επιμελήθηκε ο Ανρί ντε Λατούς το 1819 (και που την ακολούθησαν πολλές άλλες) ήταν μια αποκάλυψη και είχε μεγάλη επίδραση στους νεαρούς ρομαντικούς ποιητές, που είδαν στο Σ. ένα δάσκαλο και έναν πρόδρομο. Η έμπνευση του Σ. όμως ανήκει βασικά στο 18o αι. και είναι παγανιστική και λογικοκρατική· κι αυτό ισχύει όχι μόνο για τα μεγάλα διδακτικά ποιήματα που άρχισε ή σχεδίασε: Ερμής, Ανακάλυψη της Αμερικής, Η τέχνη ν’ αγαπάς κλπ., αλλά και στις ελεγείες του (που η παράδοση τις τοποθετεί στη νεανική ηλικία του), στις ωδές, στις εκλογές, στους ιάμβους (που γράφτηκαν όλοι στη φυλακή). Η επίμονη μίμηση των μετρικών μορφών και των εκφραστικών τρόπων της κλασικής αρχαιότητας, ιδιαίτερα της ελληνικής (αληθινή αναδημιουργία του κλασικού ειδυλλίου είναι τα Βουκολικά του, που αποκαλύπτουν εξαιρετική γνώση του αρχαίου ελληνικού κόσμου), παρουσιάζει στον Σ. ένα τόνο συγκινητικής ειλικρίνειας, που τον κάνει να συγκρίνεται με τον Ρονσάρ και τον Ρακίνα. Νεότερη είναι αντίθετα η περισσότερο ελεύθερη αναζήτηση της μουσικότητας στο ρυθμό της στροφής και του στίχου. Η ποιητική του Σ. εκτίθεται έως ένα βαθμό στο αξιόλογο ποίημά του Η εφεύρεση.
2. Μαρί-Ζοζέφ (Κωνσταντινούπολη 1764 - Παρίσι 1811). Αδελφός του Αντρέ, ήταν από τους πρώτους που έγραψε τραγωδίες με επαναστατικό πνεύμα. Μεταξύ αυτών είναι: Κάρολος ο Θ’, που απαγορεύτηκε στις αρχές του 1789 από τη λογοκρισία, καταχειροκροτήθηκε έπειτα από τα πολιτικά γεγονότα του ίδιου χρόνου, και ήταν εμπνευσμένη από τις τρομερές σφαγές της Νύχτας του Αγίου Βαρθολομαίου· Zαv - Καλάς (1791), εμπνευσμένη από ένα επεισόδιο μισαλλοδοξίας- αντίθετα ο Γάιος Γράκχος (1792) έγινε αντικείμενο εκμετάλλευσης εναντίον των Ιακωβίνων και απαγορεύτηκε, όπως και ο Φενελόν (1793). Εκτός από άλλες τραγωδίες που έγραψε, ο Σ. μετέφρασε έργα του Σοφοκλή και παράφρασε ένα δράμα του Λέσινγκ. Έγραψε επίσης τα λόγια του Ξεπροβοδίσματος, που ήταν ένα από τα δημοφιλέστερα τραγούδια της Γαλλικής Επανάστασης.
Ο ποιητής Αντρέ Σενιέ (1762-1794) σε προσωπογραφία αγνώστου (Μουσείο Καρναβαλέ, Παρίσι).
Dictionary of Greek. 2013.